Geometrija – izučavanje prostora započelo je geometrijom, koja obuhvata: osnovnu, diferencijalnu, algebarsku i fraktalnu , trigonometriju, topologiju i teoriju mera. Najpre je nastala euklidska geometrija i trigonometrija u  trodimenzionalnom prostoru, koja se kasnije proširila na neeuklidske , koje imaju centralnu ulogu u opštoj relativnosti.

  • Glavne oblasti 

  • Planimetrija – proučavanje geometrije ravni;
  • Stereometrija – proučavanje geometrije (3-dim.) prostora;
  • Trigonometrija – merenje uglova i duži;
    • Ravninska trigonometrija – na Euklidskoj ravni;
    • Sferna trigonometrija – na sfernim površinama;
    • Hiperbolička trigonometrija – na pseudosferama;
      • Hiperboličke funkcije – sinus, kosinus, …, kosekans hiperbolni;
  • Analitička  – izražavanje koordinatama;
  • Diferencijalna  – proučavanje metodama diferencijalnog računa
Geometrija Hiperbola
Geometrija Hiperbola

Analitička

geometrija ,

predstavlja izučavanje geometrije korišćenjem principa algebre. Geometrijske likove posmatra u dvodimenzionalnom ili trodimenzionalnom Dekartovom koordinatnom sistemu i predstavlja ih algebarskim jednačinama. Drugim rečima, ona definiše geometrijske oblike na numerički način, i iz takve reprezentacije izdvaja numeričke informacije. Numerički rezultat može biti vektor ili geometrijski lik.

Planimetrija,

(latinski: planum – ravan, grčki: μετρεω – merim) je deo elementarne geometrije u kojem se izučavaju svojstva figura koje leže u ravni.

geometrija planimetrija Kvadrat

Stereometrija 

(grički: στερεός – prostorni, μετρεω – merim) je deo elementarne geometrije koja izučava svojstva figura smeštenih u prostoru. 

Geometrija planimetrija i stereometrija

U srednjoj školi, u nastavi matematike, obično se posle planimetrije, prelazi na izučavanje drugog dela elementarne  – stereometrije. Metodika nastave matematike, kada se oba dela elementarne geometrije izučavaju istovremeno, naziva se fuzionizam. 

Pročitajte još o :

Euklidovoj geometriji